Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2008

Coming Soon...

 Today i have finished a small remake script of William Shakespeare's " A Midnight Summer's Dream" for a friend who's gonna participate in a manga competition. What's in it for me? Well a nice trip to London for a couple of days and perhaps something to put in my resume . In any case now the road is pretty much open for " A.D." my first future film's script , there wil be no more excuses , well other than studying , hopefully in a month it will also be finished. After that preproduction shall begin and during that i will also begin writing a new comic book script about a skateboarder in contemporal Greece. Yes , you read correctly me writing something that takes place in Greece, which by itself is pretty much a HUGE challenge , hopefully it will turn out nice if not good. Also i will begin compositing my " Big One" for i feel that it is about time that i begin working on that. 

    I haven;t heard from the two publishers that received my manuscript yet(which according to some experts is expected for they usually reply after 3 months)  but i shall send it to a couple more comic book companies and see what happens.

  There are several chances that i will be an assistant director to some small films and a web commercial, but its too early to tell yet, i will keep you updated on that though.

PS In other news the "Fanboys" countdown has just begun which must get us all excited. KB as princess Leia? Thats something we don;t get to see often, that and KB being a tragic heroine ;)

Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2008

Path Of Thorns




Τι ωθεί κάποιον να κόψει όλους τους δεσμούς του με το καλό ; Τι ωθεί κάποιον στο να γίνει πιστή μαριονέτα της λεγόμενης σκοτεινής πλευράς ή αλλιώς στυγνός πράκτορας του κακού ; Η εύκολη απάντηση στο ερώτημα είναι η εμπειρία μιας άγνωστης πλευράς ή ακόμη η απόκτηση μεγαλύτερης δύναμης ή αγνώστων δυνάμεων -κάτι που είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τα δυο πρώτα. Υπάρχει όμως και μια άλλη πλευρά η οποία δεν εξερευνάται συνήθως , αυτή η πλευρά που θα προσπαθήσω να αναλύσω παρακάτω με ελκύει περισσότερο διότι την θεωρώ ως την πιο ενδιαφέρουσα περίπτωση ένταξης στην λεγόμενη σκοτεινή πλευρά.


Ας ονομάσουμε την εν λόγω τραγικό χαρακτήρα ως Χ , η Χ λοιπόν ως τα 16 ζούσε στο σπίτι της μητέρας της όπου η εν λόγω μητέρα της την κακοποιούσε σωματικά και ψυχολογικά , με αποτέλεσμα να μην γνωρίζει τίποτε άλλο παρά την απόρριψη από τους γύρω της. Κάποια μέρα εμφανίζεται ένας τύπος που την ενημερώνει οτι διαθέτει μαγικές ικανότητες και προορίζεται για μια ανώτερη τάξη ανθρώπων και μη που ελέγχουν καταστάσεις και φροντίζουν περιπτώσεις πέραν από την αντίληψη του μέσου ανθρώπου. Φεύγει από εκεί και εισέρχεται σε ένα περιβάλλον που ναι μεν δείχνει να σέβεται κάπως τις δυνάμεις της όμως δεν της δίνει σημασία ούτε προτίθεται να ασχοληθεί μαζί της, για μια ακόμη φορά δέχεται μια απόρριψη ώσπου μέσα σε αυτό το χάος υπάρχει κάποια που προτίθεται αν ενδιαφερθεί και να το δείξει . Με αυτόν τον τρόπο δημιουργεί μια ΄γέφυρα , έχει κάτι να χάσει, κάτι σημαντικό καθότι δνε είχε γνωρίσει αποδοχή από κανέναν μέχρι εκείνη την στιγμή. Τι πρόκειται να συμβεί εάν απειληθεί η ζωή της λεγόμενης γέφυρας ; Όντας το μοναδικό άτομο που έχει ενδιαφερθεί για την Χ , όντας ένα υποκατάστατο μητέρας, φίλης η Χ θα κάνει τα πάντα για να μη τη χάσει. Σε αυτό το σημείο εισέρχεται ο πειρασμός της λεγόμενης σκοτεινής πλευράς , μονάχα που δεν είναι ξαφνικός ούτε αναπάντεχος, υπάρχει πάντα με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στο παρασκήνιο -μια φυσιολογική παρουσία για οποιονδήποτε ήρωα. Ο εκπρόσωπος της πλευράς αυτής της προσφέρει αυτό που επιθυμεί μια σίγουρη σωτηρία μέσω διαφόρων τρόπω και τεχνικών που είναι απαγορευμένες, η Χ όντας απελπισμένη θα δεχτεί , δεν την ενδιαφέρουν οι νέες δυνάμεις ούτε οι επιπλέον προοπτικές που μπορεί να δώσει μια τέτοια επιλογή αλλά η σωτηρία του ατόμου εκείνου που δεν την είχε απορρίψει σε κανέναν βαθμό.

Είναι απλό και σαφέστατα πιο τραγικό καθότι ακόμη και πριν την πτώση έχουμε μια ηρωίδα η οποία ενώ είναι μια εκ των σημαντικότερων προσωπικοτήτων στην οποία πολλοί χρωστούν ακόμη και την ύπαρξη της διάστασης τους δεν ανήκει πουθενά, σε κανένα κοινωνικό κύκλο , το μοναδικό άτομο που είναι κοντά σε αυτή είναι εκείνη η κοπέλα, η καλύτερη τς φίλη , το υποκατάστατο της μητέρας της , μιας αδερφής που δεν είχε ποτέ . Μετά την πτώση θα καταριέται τον εαυτό της για πάντα λόγω των επιλογών της και για τις πράξεις που διέπραξε. Η κατάσταση της είναι σαφέστατα πιο τραγική από αυτή ενός λαίμαργου για περισσότερη δύναμη ή κάποιου περίεργου για το τι διαφορετικό περιέχουν οι διδασκαλίες και οι τεχνικές της σκοτεινής πλευράς , έστω και αν έχουν κοινό στοιχείο κάποιες δόσεις εγωισμού και κτητικότητας , οι οποίες σαφέστατα διαφέρουν σε ποσότητα. Οι μεν δεν αυτοτιμωρούνται ούτε κατατρέχονται από τις τύψεις τους κάθε μέρα , ούτε μισούν τον εαυτό τους τόσο όσο η Χ.


ΥΓ Οι μισοτελειωμένες πληροφορίες είναι σκόπιμες γιατί πρόκειται για μεγάλα σποιλερ ενός επερχόμενου δημιουργήματος μου.


ΥΓ 2 Όχι δεν είμαι σε Χριστουγεννιάτικο κλίμα γιατί για εμένα δεν υπάρχουν Χριστούγεννα, δεν έχει γίνει γόνιμο το έδαφος και οι συνθήκες για τον εορτασμό τους, είναι απλούστατα μια ακόμη μέρα.

Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 2008

Cinderella Man



Κεντράρισμα σε μια κόλλα αναφοράς που περιέχει την εξής φράση


“ Αριθμός θεραπείας 9854


Ημερομηνία άγνωστη”


Αλλαγή πλάνου .


Μεσαίο Πλάνο σε ένα μεσαίο ιατρείο ψυχιάτρου, ο ιατρός κάθεται σε μια καρέκλα απέναντι από την ασθενή η οποία κάθεται στον απέναντι καναπέ, είναι εμφανές από την εμφάνιση της οτι πριν από λίγα δευτερόλεπτα κάθισε στον καναπέ.



ΚΟΠΕΛΑ: Καλησπέρα σας και σήμερα γιατρέ . Σήμερα θα ήθελα να σας μιλήσω για κάτι που ανακάλεσε η μνήμη εν όψη των ερχόμενων εορτών και τι σκέφτηκα μετέπειτα για αυτό.


ΨΥΧΙΑΤΡΟΣ : Περί τίνους πρόκειται;


ΚΟΠΕΛΑ : Φαντάζομαι οτι έχετε ακούσει το παραμύθι για το κοριτσάκι με τα σπίρτα, ποιός δεν το έχει ακούσει ... Θυμάστε που σε αυτό το παραμύθι το κοριτσάκι δεν είχε ποτέ την χρυσή του ευκαιρία οπως η Σταχτοπούτα, εκείνη την νεράιδα που ήταν συνάμα και νονά της.


ΨΥΧΙΑΤΡΟΣ: Είναι μια καταθληπτική ιστορία, δεν ταιριάζει και τόσο στο χαρούμενο πνεύμα των Χριστουγγένων.


ΚΟΠΕΛΑ: Αλήθεια; Ταιριάζει αρκετά , ποιές είναι οι πιθανότητες να έρθει σε κάποιον που βρίσκεται σε άθλια θέση μια νονά ή θεία ή θετή μάνα ή οτιδήποτε για να του δώσει μια ευκαιρία για μια νέα ζωή; Κανείς ή σχεδόν κανείς για να είμαστε ακριβοδίκαιοι , ενώ πόσες είναι οι αντίστοιχες πιθανότητες ο θάνατος να είναι η μοναδική του διέξοδος;


ΨΥΧΙΑΤΡΟΣ: Δεν είανι αυτή η χρησιμότητα τους όμως , θεωρούνταν...


ΚΟΠΕΛΑ: Ως μέσον ψυχαγωγίας των παιδιών, ξέρω. Όμως δεν είναι τελείως ανεύθυνοι να προβάλλουμε ψεύτικες ελπίδες σε κάποιον ; Να τον κάνουμε να πιστεύει οτι κάτι θα αλλάξει; Αφού ξέρει οτι όλη αυτή η κόλαση που ζεί θα παραμείνει η ίδια . Θα βρίσκει ελάχιστη παρηγοριά σε κάτι παρωδικό , όπως το κοριτσάκι έβρισκε στα σπίρτα και μετά θα πεθάνει είτε σωματικά είτε ψυχικά.


ΨΥΧΙΑΤΡΟΣ: Νομίζω οτι υπερβάλλεις, θυμάσαι τι είχαμε πεί την άλλη βδομάδα για ανάληψη ευθυνών; Ο,τι από ένα σημείο και μετά το κάθε άτομο είναι υπεύθυνο για το δικό του μέλλον;


ΚΟΠΕΛΑ: Ναι και είχα διαφωνήσει μαζί σας αν θυμάστε καλά , πως μπορεί κάποιος να ευθύνεται για το δικό του μέλλον όταν δεν μπορεί να επιλέξει το καλύτερο για αυτόν; Ακόμη και αν κάποια στιγμή παρουσιαστεί κάποιος που να ισχυρίζεται οτι θα τον βοηθήσει θα τον απορρίψει άμεσα φοβούμενος οτι πρόκειται για κάποιον λύκο ντυμένο με προβιά προββάτου . Όμως για να πάμε πίσω σε αυτό που ήθελα αρχικά να πω , ας υποθέσουμε οτι έχουμε ένα παιδί αρκετά έξυπνο με λαμπρές προοπτικές για σπουδαίο μέλλον , αν τοποθετήσουμε αυτό το παιδί σε μια εύπορη οικογένεια τότε θα πάει στα καλύτερα σχολεία , θα έχει τους καλύτερους δασκάλους σε αυτό που θα επιλέξει να κάνει , θα μπορεί να μπεί στα καλύτερα πανεπιστήμια κλπ. Αν πάρουμε το ίδιο παιδί και το τοποθετήσουμε σε μια μεσαία προς φτωχή οικογένεια θα είναι σχεδόν καταδικασμένο να μην έχει το επιθυμητό μέλλον, αντιθέτως ίσως να μην εκπληρώσει ποτέ τις προοπτικές του , ιδιαιτέρως δε εάν έχει μια κλίση προς κάτι που η οικογένεια του δεν μπορεί να τον βοηθήσει. Δεν θα αναλύσω την περίπτωση αυτό το παιδί να έχει κάποια μαθησιακή διαταραχή διότι τότε έχει τόσες πι8ανότητες να γίνει αντιληπτό από κάποιον όσες έχω εγώ να γυρίσω πίσω στο χρόνο .Και έτσι καταστρέφεται η ζωή κάποιου πριν καν αρχίσει.


ΨΥΧΙΑΤΡΟΣ: Δεν νομίζεις οτι υπερβάλλεις λίγο; Τα πράγματα δεν είναι και τόσο τραγικά.


ΚΟΠΕΛΑ: Το ήξερα οτι δεν υπήρχε περίπτωση να συμφωνούσατε μαζί μου , όμως στατιστικά πόσοι από αυτούς που χρειάζονται μαι καλή νεράιδα για νονά την αποκτούν; Σε δείγμα 100 ατόμων ζήτημα αν την αποκτήσουν 0,5 άτομα και θα είναι λίγο εώς αρκετά δύσπιστα για τις προθέσεις της, εδώ όμως τίθεται ένα άλλο ζήτημα η νονά αυτή θα είναι πραγματική νονά ή θα θέλει να επωφεληθεί από κάτι; Ίσως γίνομαι υπερβολική αλλά τα παιδία και όσοι βρίσκονται σε απελπιστική θέση είναι τα καλύτερα θύματα ή κάνω λάθος . Δεν βλέπεις συχνά έναν πλούσιο ή ενα μεγαλοαστό να πέφτει τόσο εύκολα θύμα κάποιου κυκλώματος , αυτοί που την πληρώνουν συνήθως είναι αυτοί που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. Ακόμη πόσοι από εμάς έχουμε κάνει κάτι για να εμποδίσουμε μια πιθανή κακοποίηση παιδιού; Όλοι καθόμαστε μέσα στα σπίτια μας και κάνουμε πως δεν ακούμε ή προσποιούμαστε πως όλα βαίνουν αρμονικά , ακριβώς σαν τους περαστικούς που έβλεπαν το κοριτσάκι να κάθεται εκεί και να παγώνει από το κρύο ενώ θα μπορούσαν κάλλιστα να προσφέρουν μια χείρα βοηθείας. Πείτε μου κάνω λάθος και εδώ;




-----------------------------------------------------------


ΥΓ Είναι ένας διάλογος όπου περιέχει στοιχεία και πιθανές εκφράσεις που κάποια στιγμή θα μπούν στο λεγόμενο “ Μπιγκ Ουαν” , όπου ένας ψυχίατρος κατέχει έναν διαβολικό ρόλο.

Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2008

V .



Good evening, London. I thought it time we had a little talk. Are you sitting comfortably? Then I'll begin... I suppose you're wondering why I've called you here this evening. Well, you see, I'm not entirely satisfied with your performance lately... I'm afraid your work's been slipping and... and well, I'm afraid we've been thinking about letting you go. Oh, I know, I know. You've been with the company a long time now. Almost... let me see. Almost ten thousand years! My word, doesn't time fly? It seems like only yesterday... I remember the day you commenced your employment, swinging down from the trees, fresh-faced and nervous, a bone clasped in your bristling fist... "Where do I start, sir?", you asked, plaintively. I recalled my exact words: "There's a pile of dinosaur eggs over there, youngster", I said, smiling paternally all the while. "Get sucking". Well, we've certainly come a long way since then, haven't we? And yes, yes, you're right, in all that time you haven't missed a day. Well done, thou good and faithful servant. Also, please don't think I've forgotten about your outstanding service record, or about all of the invaluable contributions that you've made to the company... Fire, the wheel, agriculture... It's an impressive list, old-timer. A jolly impressive list. Don't get me wrong. But... well, to be frank, we've had our problems too. There's no getting away from it. Do you know what I think alot of it stems from? I'll tell you... It's your basic unwillingness to get on in the company. You don't seem to want to face up to any real responibility. To be your own boss. Lord knows you've been given plenty of opportunities... We've offered you promotion time and time again, and each time you've turned us down. "I couldn't handle the work, Guv'Nor", you wheedled. "I know my place". To be frank, you're not trying, are you? You see, you've been standing still for far too long, and its starting to show in your work... And, I might add, in your general standard of behavior. The constant bickering on the factory floor has not escaped my attention... nor the recent bouts of rowdiness in the staff canteen. Then of course there's... Hmm. Well, I didn't really want to have to bring this up, but... Well, you see, I've been hearing some disturbing rumors about your personal life. No, never you mind who told me. No names, no pack drill... I understand you are unable to get on with your spouse. I hear that you argue. I am told that you shout. Violence has been mentioned. I am reliably informed that you always hurt the one your love... the one you shouldn't hurt at all. And what about the children, its always the children who suffer, as you're well aware. Poor little mites. What are they to make of it? What are they to make of all your bullying, your despair, your cowardice and all your fondly nurtured bigotries? Really, its not good enough, is it? And its no good blaming the drop in work standards on and management either... though to be sure, the management is very bad. In fact, let us not mince words... The Management is terrible! We've had a string of embezzelers, frauds, liars and lunatics making a string of catastrophic decisions. This is plain fact. But who elected them? It was you! You who elected these people! You who gave them the power to make your decisions for you! While I'll admit that anyone can make a mistake once, to go on making the same lethal errors century after century seems to me nothing short of deliberate. You have encouraged these malicious incompetents, who have made your working life a shambles. You have accepted without question their senseless orders. You have allowed them to fill your workspace with dangerous and unproven machines. You could have stopped them. All you had to say was "No". You have no spine. You have no pride. You are no longer an asset to the company. I will, however, be generous. You will be granted two years to show me some improvement in your work. If at the end of that time you are still unwilling to make a go of it... you're fired. That will be all. You may return to your labors.


------------

Just to make things clear I am not an anarchist nor do i despise every form of order, in my book order should be imposed by the just . Things in Greece have gone out of hand therefore one must react and how should one reason others? Through the magnificent words of Alan Moore and V for Vendetta ...

Evey: All this riot and uproar, V... is this Anarchy? Is this the Land of Do-As-You-Please?
V: No. This is only the land of take-what-you-want. Anarchy means "without leaders", not "without order". With anarchy comes an age or ordnung, of true order, which is to sayvoluntary order... this age of ordung will begin when the mad and incoherent cycle of verwirrung that these bulletins reveal has run its course... This is not anarchy, Eve. This is chaos.





Σάββατο 6 Δεκεμβρίου 2008

American Beauty



Aυτή τη στιγμή βρισκόμαστε στο κρεβάτι με την Tίνα (από το Σταματίνα ,παρακαλώ πολύ) Φει , ίσως την πιο αγαπημένη μου δημιουργό μαζί με την Σοφία Κόπολα (της γνωστής οικογενείας) . Για την λεγόμενη σοφιστικειτεντ αριστερών -δηλαδή Δημοκρατικών πεποιθήσεων- Αμερικανίδα η Φευ αποτελεί πρότυπο , με τα κοκάλινα γυαλάκια της , την μη συμβατική επιλογή της στο ντύσιμο , με το αστείρευτο και απίστευτα του δε ποιντ και πνευματώδες χιούμορ της , βέβαια αυτό το κοινό δεν είναι το κατεξοχήν δικό της διότι έχει ιδιαίτερη απήχηση σε δυο -όχι απαραίτητα διαφορετικές ομάδες, τις απανταχού geek girls αλλά και (άκουσον , άκουσον) τις λεσβίες.


Η περίπτωση της Φει είναι ιδιάζουσα, καθότι έχει γίνει διάσημη τόσο για την κωμική γραφή της -και με τον όρο κωμική γραφή εννοώ τόσο τα σκετς του Saturday Night Live,στο οποίο διετέλεσε head writer , όσο και τα σενάρια του 30 Rock και Mean Girls όσο και για το γεγονός οτι είναι μια ολοκληρωμένη κωμικός και καλή ηθοποιός. Διαχωρίζω τη μια ιδιότητα καθότι η ικανότητα να κάνεις κάποιος καλή stand up comedy δεν συνάπτει άμεσα με την επιτυχή διεκπεραίωση ενός δραματικού ρόλου . Οι διάλογοι της είναι πανέξυπνοι και μπορούν να περιέχουν έμμεσα σχόλια για καίρια ζητήματα ενώ παράλληλα συνδυάζουν αυτό το geekiness που διέπει συνολικά την Φευ. Στο 30 Rock την βλέπουμε να δημιουργεί μια μίνι παραλλαγή του εαυτού της όταν βρίσκονταν στο SNL , παρωδώντας τα παρασκήνια μιας τόσο διάσημης εκπομπής όσο και τις διαπροσωπικές σχέσεις υπαλλήλων του καναλιού ,το οποίο κανάλι είναι το NBC -δεν έχει δημιουργήσει κάποιο φανταστικό κανάλι για να μη θίξει πρόσωπα και καταστάσεις. Στην σάτιρα της περιλαμβάνει και προσωπικές τις εμπειρίες τις οποίες προσδίδει ως ιδιώματα, χαρίσματα και αναμνήσεις στην βασική της ηρωίδα , την Λιζ Λεμον , από το γεγονός οτι της αρέσει το φαγητό μέχρι την ηλικία που έκανε πρώτη φορά σεξ (25) .



Προσωπικά την θεωρώ ως την νέα Αμέρικαν Μπιουτι , αν και σίγουρα δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως πιν απ γκερλ , μια Μπιουτι η οποία έχει απήχηση στο κοινό που πρέπει να έχει και αποδοχή πολύ πριν τον θάνατο της. Όταν πρωτοάκουσα για την Τινα Φευ ήμουν αρκετά δύσπιστη για την παρουσία οποιουδήποτε είδους ταλέντου καθότι τα άτομα που την είχαν αναφέρει ήταν αρκετά ως πολύ αναξιόπιστα ( πως μπορείς να πάρεις στα σοβαρά την γνώμη κάποιου που βλεπει L Word) , βέβαια η αναφορά της από τον Joss Whedon δεν είχε βελτιώσει την κατάσταση , μέχρι που έπεσα κατα τύχη πάνω σε ένα κωμικό σκετσάκι του SNL με την Σαρα Πεηλιν την οποία υποδυόνταν η Φευ και την Χίλαρι Κλίντον την οποία μιμούνταν η Εημι Ποελερ . Περιττό να πω οτι μου έκανε τρομερή εντύπωση και από εκείνη τη στιγμή ξεκίνησε μια διαδρομή εύρεσης όσων περισσότερων πηγών σχετικά με εκείνη και το έργο της , κάνοντας με να αναρωτηθώ γιατί δεν είχα μπει στον κόπο τόσο καιρό να ερευνήσω προς τι ο ντώρος και η φασαρία. Ομολογουμένως είναι η πρώτη φορά που διαψεύδομαι τόσο πολύ σε κάτι που είχα τόσες αντιρρήσεις εξ αρχής , αυτό και το Υ: The Last Man . Κλείνοντας θα δανειστώ μια φράση από κάποιον : “ Σηκωθείτε τώρα από κρεβάτια, καναπέδες, καρέκλες , ντιβάνια και δείτε οτιδήποτε έχει γράψει, παράγει, παίξει η Τινα Φευ “ . Κυριολεκτώ.

Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου 2008

A Merry Little Christmas




Christmas is only 24 days away , it is supposed to be the happiest day of the year. For you it isn't , it is the saddest one . You are condemned to spend it with the monsters of your closet, pretending that everything is okay and wishing everyone a Merry Little Christmas , but it is not a merry one. For years all you wanted for Christmas is to be somewhere else, away from this awful place . New York or somewhere in Vermont or North England would seem ideal, inside a house whose decoration would pretty much resemble the Mystery theme from Windows 98 or something rather dark but extremely cosy that you would chose. The fireplace would be lit and you would be standing near the window watching as the snow flakes fall down gracefully on each tree's leafs ,


You would not care about a significant other for you would already know that you will spend most of your life alone , but you wouldn't care for your friends would have embraced you for what you are and most of your peers would have recognized your works and subsequently respect your talents. You would be happy just sitting next to the fireplace ,watching the landscape and reading a book or two whilst listening to My Happy Valentine and enjoying this perfect moment, happy that those skeletons are buried deep in a closet in the most isolated place in our galaxy, millions of light years away. This view , this remarkable view and that beautiful house and quiet is all yours to enjoy, until a friend drops by to visit or you decide to break the silence.


But this seems so unreachable right now, so much away that you think it will never happen but it might will in the years to come but you won't need it as much as you do now. For right now your screams for it ,yet you can do nothing to satisfy her need.  

Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2008

Pan's Labyrinth




Μια εξαίσια φράση είναι η εξής “ νιώθω οτι είμαι παρατηρητής του ίδιου μου του εαυτού , οτι δεν ζω πραγματικά, οτι ζω μέσα από τις ονειροβασίες μου “ . Η πικρή αλήθεια είναι οτι οι ονειροβασίες αποτελούν έναν αγαπημένο τόπο διαμονής όπου η λέξη πικρία και λύπη είναι άγνωστες , εκτός βέβαια εάν το επιθυμήσει κάποιος και συνήθως τότε είναι αρκετά ελεγχόμενες.

Κάποιος μπορεί πολύ εύκολα να παρατηρήσει οτι αυτό δεν είναι παρά χάσιμο χρόνου κάτι στο οποίο κάνει ολοφάνερα λάθος διότι αυτή είναι κάτι που προσφέρει ευτυχία και από πότε το να είναι κανείς ευτυχισμένος αποτελεί λανθασμένη επιλογή; Ανέκαθεν θεωρούσα οτι κύριως λόγος ύπαρξης μας, πέρα από το να αφήσουμε κάτι στην ιστορία , να μην παρασυρθούμε σαν ένα ακόμη φθινοπωρινό φύλλο σε ένα δάσος της Νέας Αγγλίας ή της Φινλανδίας , είναι η αναζήτηση της ευτυχίας, αυτού που θα κάνει το καθέ ένα από εμάς να νιώθει πληρότητα , μιαν ολοκληρωμένη και χαρούμενη πληρότητα, να μην προσδωκεί να έρθει η επόμενη ημέρα γιατί δεν το χρειάζεται , είναι ήδη ευτυχισμένος . Δεν εννοώ αυτό το ανεκδιήγητο “ ζήσε τη στιγμή” διότι στιγμή είναι και ο ύπνος, μπορεί κανείς να ζήσει πιο έντονα τον ύπνο; Μπορεί να ελέγξει τη φάση R.E.M; Αν ναί, τότε ας απευθυνθεί στην Σουηδική εταιρεία Νευρολογίας -την εγκυρότερη παγκοσμίως- για να βοηθήσει και τους συνανθρώπους του.


Ένα αρκετά καλό αντεπιχείρημα μπορεί να θέτει το αρκετά καλό ερώτημα , πως ορίζει κάποιος την ευτυχία; Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι καθαρά προσωπική διότι ως διαφορετικά όντα αντιλαμβανόμαστε διαφορετικά το πολύ λεπτό αυτό συναίσθημα , μπορούμε όμως να πούμε οτι όλοι , ή σχεδόν όλοι αποζητούμε την αγάπη σε κάποιο βαθμό. Η αγάπη αυτή μπορεί να είναι απλής μορφής , όπως η αποδοχή από ένα άλλο άτομο , ή η ειλικρινής φιλία ή να κάνεις κάτι που το λατρεύεις κάθε μέρα. Μπορεί όμως κάποιος εξ ημάς να μην μπορεί να πραγματοποιήσει τίποτε από αυτό λόγω συνθηκών που δεν του επιτρέπουν να ευδοκιμήσει-σαν ένα φυτό που όταν του πάρεις το ήλιο, το νερό και το σωστό λίπασμα δεν μπορεί να αναπτυχθεί- τότε γιατί να του στερείται αυτή η ικανοποίηση , δεν αναφέρομαι βέβαια στις ονειρώξεις εφήβων αλλά στην πλάση μιας φανταστικής πραγματικότητας μέσα στην οποία κάποιος ντροπαλός μπορεί να είναι αρκετά κοινωνικός, κάποιος που βιώνει συνεχώς λυπητερές καταστάσεις μπορεί να δραπετεύει σε ένα κόσμο ονειρικό όπου έχει όλα όσα είχε ονειρευτεί. Εικονικό; Πλασματικό; Ιδιαιτέρως παιδικό; Όχι , σίγουρα είναι μια τεχνική που έχει εφαρμοσθεί και στα λεγόμενα παραμύθια -βλέπε κοριτσάκι με τα σπίρτα- , όμως είναι συνήθες φαινόμενο σε άτομα που δέχονται κάποιας μορφής κακοποίησης καθημερινά ή έχουν δεχθεί στο παρελθόν . Θα μπορούσε ποτέ κάποιος να τους απαγορέψει να ζούν στην δική τους προσωπική ουτοπία ; Σαφέστατα και όχι.




Μεταμεσονύκτιο παραλύριο όταν έχεις την ψυχίατρο σου δίπλα να ξερνάει -εν λαικιστί – τα έντερα της.



ΥΓ Αγαπητή Κορντήλια είμαι υπομονετικός άνθρωπος, εδώ μπόρεσα να μην κατουρηθώ από τα γέλια όταν άκουσα το περίφημο “ Ρομπέρτο Εκο” της Φανής (εξ μου και Ελληνίδα Κριστεν Μπελ ,παρακαλώ) , όμως η υπομονή έχει και τα όρια της. Αναλογίσου διαφορές στην συμπεριφορά .

Παρασκευή 28 Νοεμβρίου 2008

Time of Your Life



Okay so what if i had another post planned for today? The release of Buffy's latest comic required my attention and review so we better get started with it.


I have never been a huge fan of Fray, mainly because I was never a big supporter of “end all things magical” , sure it sounds interesting and from a writer's point of view exciting but it just doesn't seem appropriate for Buffy . Sure if Joss Whedon ever wanted to pull the plug on Buffy once and for all the whole End of Magic would sound great for it would leave him with a pretty good excuse to stop writing any Buffy related stories.


Enough with my ranting about Fray's uselessness , time to get to business and review the last part of the “Time of your Life” series. When one reads one of Joss Whedon's stories one can surely expect witty dialog , very ingenious writing and eerie plot twists and tangles, even when something is pretty much predictable Joss makes it exciting to read or watch , the result of this is that when one comes a across an issue or an episode where these elements are pretty much limited one feels the urge to feel a bit disappointed, That was my first reaction when I finished reading the latest issue of Buffy's season 8 . The TOYL arc or what I call Joss's “ Back from the Future” tribute begun exciting , its climax during the 2nd and 3rd issue was pretty much foretold but it nevertheless took our breath away, it stirred questions as to where the story was heading to , left the reader the bittersweet feeling of something that is foretold and to make long story short created the impression of a bone crushing final issue . Personally I feel a bit disappointed , I think that given Joss's talent and abilities he could have delivered us with a better issue, sure he cannot reveal everything due to the continuity of the series , future spoilers etc but he did not provide answers to the essential questions raised in and for this arc, sure we were given the identity of the mysterious person who Buffy was supposed to meet in New York but we were treated very poorly in regard of the whole Future Dark Willow storyline. He did introduce a short lived character, someone who was meant to be used just for this arc, he never showed us any of her true motives, except for the vague assumption that she either wished Buffy or herself to die, other than that we know nothing of what drove that character to develop such a hatred and be a triple spy . I absolutely understand that some extra information may ruin the flow of the series but given its current status things are way to lucid for their own sake.


We saw Buffy kill Future Dark Willow and then return to the modern day New York via the assistance of contemporary Willow , instead of storming off or walking away in disbelief she cries and hugs her friend that for me was the turning point of this issue, it showcases the bond between the two women and the fact that our characters have grown in numerous ways than we last saw them in season 7. For if anything similar had occurred during these days it would have created a rift between them but the glimpse of a rather pessimistic and horrid future caused Buffy to believe -or so I assume- that in order for that to be prevented she must work closely with the ones she holds dear and trusts . Which brings us to two things that the majority of the reading audience - the ones known as sheep- considers to foretell the destruction of all things magic , the first being the existence of Fray and her sister after Buffy returned to 21st century New York and the other is the destruction of the future slayer's scythe. What has “Back from the Future” taught us? That one can only alter the future if only he/she commits an act that will change things up , or of course is moments away from committing it, Buffy has done nothing of the sort yet, she has only embraced her old friend, she has not begun taking actions yet. When it comes to the

Scythe, it was merely an act of depriving Melaka Fray of her status as a slayer, she does not deserve to bear the legacy and the abilities that Buffy has and that the Scythe stands for ,it was not an extraordinary action for it was pretty similar to her confronting Faith in season's 3 finale. Also it provides as with an insight as to what she plans on doing with those rogue slayers that are currently committing atrocities .


As expected when reads the dialogues he/she can actually see on his mind Sarah Michele Gellar or any other cast member uttering their lines on screen and as one expects they hold the usual Whedonic quality as far as originality and coherence -as well as pop culture reference. It did have some comic relief when it was needed, especially during the last pages with Kennedy's faux-jealous comments on Buffy pulling Willow into what appeared to be a rather tight embrace which was right after FDW's death . The pacing was solid, it was fast when it was supposed to and slow when it was requested of it.


Oh what would Buffy be without pop culture references, in this issue we had a rather bizarre combo tribute to Lord of The Rings and the Wizard of Oz , the first being with the Ent like creatures going to war against some devilry spawned by dark magical forces and the second one being with Xander's helmet which did hold a rather nice appearance to the Hay man .


PS Willow followed the Snake Lady's instructions on not to look what's going on on the other side, the only person whose advice did Willow so blindingly follow was Tara's ... Food for thought?


Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2008

Being John Malcovitz



Δεν μπορώ να κατανοήσω τους ανθρώπους. Δεν μπορώ να κατανοήσω τι τους ωθεί στις πράξεις τους . Το αστείο είναι οτι γράφω διάφορες ιστορίες και μέσω αυτών προσπαθώ να κατανοήσω την ανθρώπινη φύση όσο μπορώ καλύτερα , κάτι που είναι κάθε άλλο παρά εύκολο διότι όσο καιρό και αν ασκείς το επάγγελμα του παρατηρητή λόγω της αδυναμίας σου να συνάψεις σχέσεις με γερά θεμέλια. Οι άνθρωποι είναι και θα παραμένουν ένα μεγάλο ερωτηματικό , η κάθε τους πράξη αντιστοιχεί και σε ένα διαφορετικό μοτίβο , μπορεί κάποιος να ενώσει τα μέρη του; ΄Η μήπως κρύβονται όλοι πίσω από άπειρα προσωπεία τα οποία αλλάζουν ανά δευτερόλεπτο ώστε να μην βρεθούν ευάλωτοι μπροστά στον οποιονδήποτε;


Αντιδρούν το ίδιο μπροστά σε κάποιον που δεν θα νοιαστεί περαιτέρω για αυτούς και απέναντι σε κάποιον που πραγματικά είναι διατεθειμένος να τους δώσει απλόχερα την φιλία του ; Η προσωπική μου άποψη είναι πως αυτό σπάνια συμβαίνει και ο λόγος είναι οτι ο κάθε ένας από εμάς έχει εμφυτεμένη μια θεωρία συνωμοσίας μέσα του. Και το όνομα αυτής είναι “ Όλοι θέλουν να με βλάψουν” . Δεν παίζει σημασία εάν ο άνθρωπος αυτός είναι ένας μεγιστάνας ή ο πιο φτωχός άνθρωπος του κόσμου , πάντα θα υπάρχει κάποιος να το επιδιώκει . Βέβαια υπάρχουν κάποιο οι οποίοι μπορούν να θέσουν σε έλεγχο αυτή την προσωπική τους παράνοια και να συνάψουν κάποιες καλύτερες σχέσεις με τους γύρω τους , άλλοι αφήνουν το ελεύθερο το τέρας αυτό και ωθούνται σε λάθος αποφάσεις με αποτέλεσμα στο τέλος της ημέρας να κλείνονται σε ένα ολόενα και πιο στενό κλουβί . Το κλουβί αυτό δυσχεραίνει τις ικανότητες αντίληψης και όταν βρεθούν μπροστά σε μια νέα προοπτική υγιούς σχέσης τότε υποχωρούν προβάλλοντας ένα προσωπείο που δε συνάπτει με τα υπόλοιπα με αποτέλεσμα να απωθούν τον άλλο . Όλοι σχεδόν απομακρύνονται , λίγοι παραμένουν κοντά στον άνθρωπο αυτόν , γιατί πιθανότατα έχουν συνηθίσει σε αναλόγου τύπου συμπεριφορές , όχι γιατί το επιλέγουν συνειδητά.



Υπάρχουν και μερικές φορές όπου κάποιος συνηθισμένος στην συνεχή απόρριψη βρεθεί σε ένα υγιές περιβάλλον δεν θα ξέρει πως να αντιδράσει , δίνοντας χώρο σε παρανοϊκές σκέψεις που οδηγούν σε λάθος επιλογές. Εάν προτίθεται να μάθει μέσα από τα λάθη του και τις ατοπίες του είναι ένα στοίχημα το οποίο θα πρέπει αν κερδίσει με τον εαυτό του . Ένα στοίχημα που είναι προδιατεθειμένο να χαθεί κάποια στιγμή με καταστροφικές συνέπειες για τους δυο , ίσως και τον θάνατο ενός εκ του ζευγαριού. Με τον όρο θάνατο δεν απευθύνομαι μονάχα στον σωματικό θάνατο αλλά και στην ψυχική νέκρωση.




Το παραπάνω είναι ένα μείγμα ιδεών και μιας μικρής ψευτό- ανάλυσης για μια μελλοντική ιστορία , δίχως να αποκλείει αναφορές σε τωρινά πράγματα και καταστάσεις ( Αγαπητή Cordy επιθυμώ με όλη μου τη καρδιά τόσο εγώ όσο και οι υπόλοιποι να κάνουμε λάθος όσον αφορά το ποιόν σου αλλά και τις προθέσεις σου)

Δευτέρα 24 Νοεμβρίου 2008

Lying On The Couch


[opens the door]




THERAPIST: Please come in , feel free to sit or even lie on the couch , make yourself comfortable. I assume this is your first time .


ME: Not exactly doc, I had tried this once but I wasn't exactly sure if that was exactly a therapy.


THERAPIST: Okay, so what exactly brings you here?


Therapy's costs are pretty high for this country and my own personal account so I decided that a blog might be the cheapest way of sharing my loony thoughts and expressing my uttermost beliefs at the lowest cost possible. Thus I explained the reason why this webblog exists , of course there are other parameters such as why this blog will be bilingual (why wouldn't it be since its creator is herself a bilingual) and since why I would always use code names , except when discussing actual creative works or even political issues which will be discussed in due time. For now all we have to do is sit comfortably as everyone does when they first visit their therapist and wait till they feel comfortably enough to utter their first words.


PS Since I pretty much love a deviant art future which allows its users to give a specified and detailed report of what they are doing at the very moment please allow me to introduce this future:


Listening to : Compact Disk Club : Dreams
Reading : The Plays of Oscar Wilde
Watching : 30 Rock 2nd Season
Drinking : Chocolate Milk
Eating : Nada
Playing : NBA Live 2008